วันศุกร์ที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2555

การเตรียมตัวเข้าบ้านหลังน้ำลด

"พ่อ อยู่บ้านแล้วลูก" เสียงพ่อบอกผมทางโทรศัพท์แบบนั้น ในรอบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้ยินเสียงพ่อที่มีความสุขมากขนาดนี้ ผมไม่เคยหัวใจพองโตขนาดนี้ ผมไม่เคยวางหูโทรศัพท์จากพ่อด้วยหัวใจที่เบาสบายขนาดนี้มาก่อน ผมถามตัวเองว่า ทำไม... และผมก็ได้คำตอบ.. มันคือความดีใจและโล่งใจ นี่คงไม่ใช่บทสุดท้ายของแบบทดสอบที่ยากนี้ บทที่ยากที่สุดมักจะยังมาไม่ถึงเสมอ ผมแค่ดีใจที่เราผ่านบทชีวิตนี้ (บทเรียนเรื่องน้ำท่วม) ของพวกเรามาได้ โดยคุณ ภูติ's blog  See More..

บทความที่ได้รับความนิยม